˙·٠• سمفونی سکوت˙·٠•
/من عاشق تنهاییم//سرگشته شیداییم//دیوانه ی رسواییم/تو هر چه می خواهی بگو˙·٠• سمفونی سکوت˙·٠•
/من عاشق تنهاییم//سرگشته شیداییم//دیوانه ی رسواییم/تو هر چه می خواهی بگو
قصه ی شاخه و برگ...
آخرای فصل پاییز یه درخت پیر و تنها
تنها برگی روی شاخه ش مونده بود میون برگا
یه شبی درخت به برگ گفت:کاش بمونی در کنارم
آخه من میون برگا فقط تنها تو رو دارم
وقتی برگ درختو می دید داره از غصه میمیره
به خدا راز و نیاز کرد اونو از درخت نگیره
با دلی خرد و شکسته گفت نذار از اون جداشم
ای خدا کاری بکن که تا بهار همین جا باشم
برگ تو خلوت شبونه از دلش با خدا می گفت
غافل از این که یه گوشه باد همه حرفاشو میشنفت
باد اومد با خنده ای گفت:آخه این حرفا کدومه؟
با هجوم من رو شاخه عمر هر دو تون تمومه
یه دفه باد خیلی خشمگین با یه قدرتی فراوون
سیلی زد به برگ و شاخه تا بگیره از درخت جون
ولی برگ مثل یه کوهی به درخت چسبید و چسبید
تا که باد رفت پیش بارون بارونم قصه رو فهمید
بارون گفت با رعد و برقم می سوزونمش تا ریشه
تا که آثاری نمونه دیگه از درخت و بیشه
ولی بارونم مثل باد توی این بازی شکست خورد
به جایی رسید که بارون آرزو می کرد که میمرد
برگ نیفتاد و نیفتاد آخه این خواست خدا بود
هر کی زندگیشو باخته دلش از خدا جدا بود...
از طرف یه دلپاک
اعتراف عاشقانه...
بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم برایت تنگ شده
فکر نکن بی وفا هستم ، دلم از سنگ نشده…
اعتراف میکنم اینک در حسرت روزهای شیرین با تو بودنم
باور نمیکنم اینک بی توام
تا بر همه غم و غصه های بی تو بودن چیره شوم…
کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای نگاهت کنم ،
با چشمهایم نازت کنم
در حسرت چشمهایت هستم ،
چشمهایی که همیشه با دیدنش دنیایم عاشقانه میشد
بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم هوایت را کرده
در حسرت گرمی دستهایت ،
تا کی باید خیره شوم به عکسهایت ،
هنوز هم عاشقم ، عاشق آن بهانه هایت…
کاش بودی و به بهانه هایت نیز راضی بودم ،
کاش بودی و من دیگر از سردی نگاهت شاکی نبودم
هر چه خواستم از تو بگذرم از همه چیز گذشتم جز تو ،
هر چه خواستم فراموشت کنم همه را فراموش کردم جز تو ،
هر چه خواستم به خودم بگویم هیچگاه ندیدم تو را ،
چشمهایم را بستم و باز هم دیدم تو را ،
هر چه خواستم دلم را آرام کنم ،
آرام نشد دلم و بیشتر بهانه تو را گرفت ،
هر چه خواستم بگویم بی خیال ،
بی خیالت نشدم و به خیالت تا جایی که فکرش هم نمی کنی رفتم…
میخواستم با تنهایی کنار بیایم ،
دلم با تنهایی کنار نیامد ،
میخواستم دلم را راضی کنم ،
یاد تو باز هم به سراغم آمد ،
میخواستم از این دنیا دل بکنم ،
دلم با من راه نیامد …
بگذار اعتراف کنم که دلم در چه حالیست ،
بدجور از نبودنت شاکیست ،
هر جا هستی برگرد که اصلا حالم خوب نیست….
مرا دیوانه نامیدن...
مـــرا دیــوانه نـامیـــــدند...
به جــــرم دلـــــدادگیهــــــایم٬
به حکــــــم ســـادگیهــــایم٬
مـــرا نشــــان یکدیگــــر دادند و خنــــدیدند!!!
مــــرا بیمــــار دانســـــتند...
بـــــرای صــــداقت در حمـــــایتهـــــایم٬
نجــــابت در رفــــاقتهــــایم٬
نســـخه تــزویــر را بــــرایم تــجویز کـــردند!!!
مــــرا کـــُشتند و بــــا دسـت خــود برایـــم چـالـهای کندند...
بـــه عمــــق زخـــــمهــــایـم٬
بـــه طـــول خستــــگیهـــایـم٬
مـــنِ بیمـــــارِ دیــوانـه٬
نمــــیخـــواهم رهـــایـی را از چـــــاه تنــــــهایی...
کــه مــــردن در ایـن اعمـــــاق تـاریکـــــی٬
به از بــا آدمــــکهــــا زیســــتن در بـــــاغ رویــــایـی!!!
رفتیو من تنهای تنهام...
رفتی و من
تنهای تنها در این شب های غربت
فقط می گریم.
سال هاست که از پشت پنجره ای کهنه
به مسیر آمدنت می نگرم
سال هاست که دیگر اشکی از چشمانم نمی آید
گویی آنها به دریاچه ای خشک تبدیل شده اند.
فاصله بین من و تو را
تنها نفس ها آفریدند
دست هایی که به امید دیدار فردا
از هم دور شدند
این راز تمام کوچه های خلوتی است
که انتهای بن بست خود را
با قدم های عاشقان
پرواز می کنند...
پس از تو من
مسافر دوره گردی شده ام
مانند پری در باد
که اندوه قاصدک ها را به دوش می کشم
وقتی بر شانه های باد بوسه می زنند
دوره گردی مانده در راه فردا
که سهم خوشبختی اش را
با انتظار آمدنت
شهر به شهر
کوچه به کوچه
می گرید...
و تو خیال می کنی هنوز باران می بارد...
....................
حس آرامش...
به آغوش تو محتاجم برای حس آرامش ..
برای زندگی با تو پر از شوقم ! پر از خواهش ..
به دستای تو محتاجم برای لمس خوشبختی ..
واسه تسکینه قلبی که براش عادت شده سختی ..
به چشمای تو محتاجم واسه تعبیر این رویا ..
که بازم میشه عاشق شد تو این بی رحمی دنیا ..
به لبخند تو محتاجم که تنها دلخوشیم باشه ..
بذار دنیای بی روحم به لبخند تو زیبا شه ..
به تو محتاجم و باید پناه هق هقم باشی ..
به تو محتاجم و باید پناه هق هقم باشی ..
همیشه آرزوم بوده که روزی عاشقم باشی ..
خلوت تنهایی...
امشـــــ ــب در خلــــ ــوت تنهــــ ــایی ام آهســـ ـته بی تـــ ـو گریستــــــ ـم
کـــــ ـاش صـــــ ـدای هق هق گــــ ـریه ام را باد به تـــ ـو می رســـــ ـاند…
تــــ ـا بدانـــــ ـی کـــــ ـه بـــ ـی تــــ ـو چــــ ـه میکشـــــ ـم
کــــ ـاش قـــ ـاصدک به تــــ ـو می گفــــ ـت کـــ ـه در غیــــ ـاب تـــ ـو
رودی از اشـــــ ـک بــــ ـه راه انداختـــــ ـه ام….
و کــــ ـاش پرنــــ ـده ی ســ ـوخته بــــ ـال عـــ ـاشق از جـــ ـانب مـــ ـن
بـــ ـه تــــ ـو ایــــ ـن پیغــــ ـام را مـــ ـی رســــ ـاند کـــــ ـه
امیـــــ ـد و آرزوهـــــ ـایم بـــــ ـی تـــــ ـو آهســــــ ـته آهســـــ ـته
در حـــــ ـال فــــــ رو ریخـــــــ ـتن اســـــــــ ـت
دیگه باورم شده ندارمت...
این سکوت و این هوا و این اتاق ... شب به شب به خاطرم میاردت
تو این خونه هنوم یه نفر ... نمیخواد باور کنه نداردت
نمیخواد باور کنه تــــــو این اتاق ... دیگه ما با هم نفس نمیکشیم
زیر لـب یه عمــر میــگه با خــودش ... ما که از همدیگه دست نمیکشیم
به هــوای روز بـرگــشتن تـــــو ... سر هر راهی نشونه میکشه
بـا تمـام جـاده های رو زمین ... رد پاتو سمت خونه میکشه
من دارم هر روزمو بدون تو ... با تب یه خاطره سر میکنم
با خودم به جای تو حرف میزنم ... خـودمـو جـای تـو بــاور میکنــــم
تـــوی این خونــــه بــه غیـــر تـو ... کسی دلشو با من یکی نمیکنه
من یه دیوونم که جز خیال تو ... کسـی با مــن زندگی نمیکنه
تــو سکـوت بی هوای این اتاق ... شب به شب به خاطرم میارمت
خـودمم باور نمیکـنم ولـی ... دیگــه باورم شــده نـدارمت