˙·٠• سمفونی سکوت˙·٠•
/من عاشق تنهاییم//سرگشته شیداییم//دیوانه ی رسواییم/تو هر چه می خواهی بگو˙·٠• سمفونی سکوت˙·٠•
/من عاشق تنهاییم//سرگشته شیداییم//دیوانه ی رسواییم/تو هر چه می خواهی بگو
تا همیشه یاد من باش...
رفتی و خــاطـره هـای تــو نشسته تو خیـــالم!
بــی تــــو مـــن اســـیر دست آرزوهـــای محــــالم!
یــــاد مـــن نبــــودی امـــا، مـــن به یــــاد تـــو شکستم!
غیــــر تــو کـه دوری از مــن ، دل به هیــچ کســـی نبستم!
هم ترانه! یاد من باش!
بی بهانه یاد من باش
وقت بیداریِ مهتاب،
عاشقانه یاد من باش!
اگــــه بـــــاشی بــــا نگـــــاهــت، میشه از حـــادثه رد شد!
میشــــه تــــو آتیش عشقت، گــــُر گــــرفتنُ بلـــــد شد!
اگــــه دوری، اگـــه نیستی، نفس فریـــاد من بـــاش!
تـا ابــد، تا تهِ دنیـــا، تــا همیشه یــاد مـــن بـــاش!
وصال...
شاید دگر وصالش در خواب هم نبینم
شاید جمال رویش بر آب هم نبینم
برباد رفته افسوس رویای عشق و مستی
گویی نبوده هرگز عشقی به جان هستی
خاموش گشته بلبل، بی بال و پر کبوتر
جز قصه کو نشانی؛ بر قامت صنوبر
دیگر سراغ فرهاد بر بیستون چه گیری
فرهاد پر کشیده، گویی به بال تیری
کو آن نگاه فرهاد بر عمق جان شیرین
کو یک نشان زعشقش، از آن شرار دیرین
باید به خون نوشت عشق، بر برگهای دفتر
اکنون که خورده تیشه بر گردن کبوتر
افسوس...
کاش بر سینه خویش
نقشی از عشق تو حک می کردم
تا پس از مرگ دلم
یادگاری ز تو و عشق تو
با خود ببرد
ولی افسوس که دیگر قلبم
تاب این زخم ندارد
ای وای...
نذار باور کنم تنهام...
نذار باور کنم تنهای تنهام
نمی خوام با کسی غیر از تو باشم
می خوام از خوابی که ,لحظش یه ساله
برای دیدن روی تو
پا شم
اگه تو باشی و دنیا نباشه
میشه با تو همه دنیا رو حس کرد
همه دنیا بیاد و تو نباشی
دلم دق میکنه با این همه درد
تموم زندگیم رو زیرو رو کن
که بی تو دلخوشیهامم گناهه
خودت باش و منو دیوانگی هام
فقط با تو دل من رو به
راهه
بزار باور کنم اینو که با عشق
حقیقت میشه تو افسانه باشه
میشه افسانه ها رو زندگی کرد
اگه حق با منه دیوانه
باشه
غم دوری...
سرده تمام لحظه هام ، پاییزه باغچه ی تنم
بی تو نفس نمیکشم ، هر لحظه من ، جون میکنم
رفتی سفر ، چه آروم ، نگفتی یاری داری
نگفتی پشت این در ، چشم انتظاری داری
کاشکی میشد که یک شب ، مهمون خواب من شی
حتی واسه یه لحظه ، رویای ناب من شی
دیداره ما عزیزم ، باشه واسه قیامت
اما بدون ، بدوریت ، هرگز نکردم عادت
نداره راه برگشت ، این سفره همیشه
غصه ی بی تو بودن ، هیچوقت تموم نمیشه
هنوزم که هنوزه ، دلم هواتو داره
گوشه کناره خونه ، تورو یادم میاره
بال پرواز...
چه مسخره،به این زودی فراموش کرده ای...
که بال پروازم را تو شکسته ای...
مرا در این قفس تنها، تو رها کرده ای...
آسمان ابی را تو ز من ربوده ای..
یادت نمی اید آن همه ستمت را
حال با هیجان بر دیوار قفسم می کوبی،طلب شادی و سرور داری؟
این همه نرده انتظار پرواز داری؟
در این شب تاریک ظلمانی...
با کدامین شور اواز خوش زندگانی را فریاد زنم..
با کدامین....
