˙·٠• سمفونی سکوت˙·٠•
/من عاشق تنهاییم//سرگشته شیداییم//دیوانه ی رسواییم/تو هر چه می خواهی بگو˙·٠• سمفونی سکوت˙·٠•
/من عاشق تنهاییم//سرگشته شیداییم//دیوانه ی رسواییم/تو هر چه می خواهی بگو
دلم تنگ است...
این روزها چقدر دلتنگت شده ام
یاد آن روز که باتو بودم دلم را سخت تنگتر میکند
روز باتو بودن!!!
چه روزی...
وحالا بی تو بودن چه لحظه های سختی
امتداد لحظه هایم دیگر تکرار با تو بودن نیست!!
می ترسم
می ترسم از لحظه های تنهایی
می ترسم از روزهای بی کسی
سهم من از با تو بودن
گریه ها و دلواپسی های عاشقانه بود..
شانه هایت و دستانت....
چقدر ارام بودم زمانی که دستهایت نوازشگرم بود
چقدر ارام بودم آن لحظه ی کوتاه که شانه هایت تکیه گاهم بود
و حالا دیگر..
نه شانه ای...
و نه دستی...
ودلم...
چقدر تنگ است...
رفته ایی و من...
رفته ای و من هنوز هم هستم ؛
هنوز هم می نویسم ات .
هنوز قطره قطره شب هایم را به خورشید کوک می زنم .
هنوز همان مترسک ام ،
همان که می میرد برای سفیدی کلاغ ها !
تو رفته ای و من ...
هنوز هم بی مخاطب ام ...
جدایی...
چه سخته وقتی که همه رو راضی میکنی که دل بکنن
عقلو......
دلو......
دست و پارو....
چشمارو .......
خلاصه تمام بند بند وجودتو
ولی هر کاری میکنی روحت راضی نمیشه
اون وقته که میشی یه مرده ی متحرک
تنهایی تنها کسم...
نگران نباش
پای کس دیگری در میان نیست...
من هنوز هم جز تو نمی توانم
به کسی دیگری فکر کنم...
به کسی هم عادت نکردم جز تنهایی...
تنهایی,
تنها کسی بود که هنگامی که تو نبودی
مرا در آغوش می گرفت
و به من فهماند که
بدون تو هم می توان زنده بود
ولی نمی توان زندگی کرد...
داغ تنهایی...
دارد باران می بارد
و داغ تنهایی ام
تازه می شود!
نگو که نمی آیی
نگو مرا همسفر دشت آسمان نیستی
از ابتدای خلقت
سخن از تنها سفر کردن نبود
قول داده ای
باز گردی
از همان دم رفتنت
تمام لحظه های بی قرار را
بغض کرده ام
و هر ثانیه که می گذرد
روزها به اندازه هزار سال
از هم فاصله می گیرند
من یاد گرفته ام...
من یاد گرفته ام.....
وقتی بغض میکنم
وقتی اشک میریزم
منتظر هیچ دستی نباشم
وقتی از درد زخم هایم به خودم میپیچم
مرهمی باشم بر جراحتم
من یاد گرفته ام.....
که اگر زمین میخورم خودم برخیزم
من یاد گرفته ام.....
که همه رهگذرند همه.....
حتی اگر نباشی...
برای دوست داشتنت
محتاج دیدنت نیستم ...
اگرچه نگاهت آرامم می کند
محتاج سخن گفتن باتو نیستم ...
اگرچه صدایت دلم را می لرزاند
محتاج شانه به شانه ات بودن نیستم ...
اگرچه برای تکیه کردن ،
شانه ات محکم ترین و قابل اطمینان ترین است.
دوست دارم ،
نگاهت کنم ... صدایت رابشنوم ... به تو تکیه کنم
دوست دارم بدانی ،
حتی اگر کنارم نباشی ...
باز هم ،
نگاهت می کنم ...
صدایت را می شنوم ...
به تو تکیه می کنم...
همیشه با منی ،
و همیشه با تو هستم ،
هر جا که باشی ...